علی فلاحیان، وزیر اطلاعات دولت سازندگی، نظر عجیبی در مورد خبرنگاران دارد. وی در گفتگویِ چند وقت پیش خود با حسین دهباشی اکثر خبرنگاران را عاملِ سرویس¬های جاسوسی می¬داند. با این گفته¬ی جناب وزیر به سراغ اصحاب رسانه¬ای جم می¬رویم و سعی می کنیم میزان وابستگی و انحصار طلبی آنها را در نسبت سیاست، جامعه و رسانه بررسی می کنیم.
روایت اول: برخی رسانه های جم در خدمت صاحبان قدرت و ثروت هستند که برای سیاست گذاری و قانون مند ساختن روندهای انباشت سرمایه و انضباط اجتماعی تلاش می کنند. نهادهای قدرت همچون فرامانداری، شهرداری و برخی از صاحبان ثروت و اثر گذاران سیاسی، دست به عمومی سازی مطلبی می زنند. آن را برای عموم مردم موجه جلوه می دهند و سعی می کنند منافع بلند مدت خود را حداکثر کنند. این روند را مشروعیت بخشی می نامند.
روایت دوم: رسانه های جم بطور همزمان در اختیار صاحبان سرمایه و مردم است. بدین معنا رسانه در دو جهتِ بهره کشی و آزادی خواهی عرصه فعالیت دارد. برای آگاهی بخشی عمومی نیاز به رسانه ی جمعی و عمومی شدن آن توسط مردم است از طرفی متولیانِ مردمی رسانه باید از آگاهی کافی برخوردار باشند زیرا در صورتِ عدم آگاهی آنها از رسانه و نسبت آن با جامعه و سیاست، ممکن است به نوکران بی جیره و مواجب یک نظم مشخص تبدیل شوند.
کدام روایتِ واقعی رسانه هایِ شهر ما هستند؟ بطور مشخص هیچکدام. یعنی ممکن است ملغمه ای از هر دو باشند یا موجودی ناشناخته و بی هویت باشند! با بررسی چند مورد بصورت تطبیقی عملکرد آنها را بررسی می کنیم!
موضوعات کار شده در رسانه های شهر را به یاد بیاورید، برای مثال در مورد انتخابات شوراها که باید نمود بارز آزادی خواهی و آگاهی بخشی باشد، نقش رسانه های جم به تبلیغ پیش پا افتاده برای چند کاندیدا و ضدیت با کاندیدایی خاص کاسته می شود. کجاست نقش روشنگری رسانه ای! بیش از اینکه ابزاری در اختیار دیگران باشید یا در بهترین حالت تاییدی بر نظم موجود و به سان موجودی ناقص الخلقه در بازی اجتماعی متعارف تبدیل شوید، چه کرده اید؟
برسیم به مورد مهمترِ آسیب شناسی اجتماعی که اخیرا یکی از سایت ها پر مدعا و بدون محتوای شهرستان به آن می پردازد. بگذارید تعارف را کنار بگذاریم، شعور اجتماعی در برخورد با آسیب شناسی اجتماعی بدین اندازه نازل است؟ شما واقعا بازتاب فضای روشنفکری و دانشگاهی جامعه هستید؟! شما قوی ترین تیم رسانه ای شهرستان هستید؟! اگر هستید وای به حال شهرستان و اگر نیستید وای به حال شما!
دوست عزیزی از شمارش تعداد زیاد موارد تاثیر گذاری رسانه های جم می¬گوید. به یقین می گویم دوستان حتی اندکی با ماهیت رسانه آشنا نیستند. شما می توانید مضرات سم پاشی های اجتماعی خود را بر شمرید، که به تاثیر گذاری های خود می نازید؟! از خود پرسیده اید چرا کانال های تلگرامی شما، چندین برابر بیش از سایت و همایش ها بازدید و مخاطب دارند؟ مطالب کانال و سایت خود را بی طرفانه و از دید منتقد بررسی کنید، جز فضای نمایشی، ضد فرهنگ و دانش، محیط مشوش و دم دمی مزاج چه چیزی از آن برداشت می کنید؟ حقیقتا شما افسران فروپاشی معنا و به حاشیه رفتن تفکر هستید.
بازگردیم به رابطه ی مستقیم سیاست و رسانه و ذکر چند مصداق! در جم جریانِ خطرناکی شکل گرفته است، به واسطه نزدیکی رسانه ها به بخش های دولتی و افراد شاغل در این بخش ها، رسانه ی دولتی، بی خاصیت و انحصاری در حال تقویت شدن است. رسانه ی ما مولد و متفکر نیست. در سطح بسیار نازل و محلی قرار دارد ولی دولتی سازی و پیرو سازمان و نظم موجود قرار گرفتن وصله ی ناجوری است که امروز بر قامت رسانه های ما خوش نشسته است. یکی از دلایل آن نفوذ برخی افرادی است که در خدمت قدرت هستند و به شکل دو گانه در رسانه های شهرستان نقش اساسی ایفا می کنند. افرادی که که به دیگران خط می دهند و با رسانه رفاقت می کنند. سعی در مشروعیت بخشی به بخش های خود دارند. این افراد در بوجود آمدن انحصار رسانه ای در جم نقش بزرگی ایفا کرده اند و در خاموشی شعله تفکر و آزادی پیش قراول بوده اند.
در انتها باید تاکید کنیم، محیط رسانه ای جم از انحصاری مفرط رنج می برد که این انحصار، خواسته یا ناخواسته در ایجاد فضایی مسموم فعالیت می کند. باید با سازمانی سازی رسانه ای مخالفت کرد و در برابر عمومی سازی گفتمانِ چاپلوسی ایستاد، بابد انحصار رسانه را شکست.

منبع: كانال فكر شهر