وقتي شيون مادري براي جگرگوشه
اش بلند ميشود؛ برادري در فراق كاكاي دلبندش شروه ي جانسوز مي خواند و يا بيوه اي سياه بخت در عزاي سايه ي بالا سرش يتيم خواني ميكند ،اندوه و دغدغه ي بزرگ ديگري در راه است؛فرد داغديده طبق سنتي ناپسند و رسمي بي ملاحظه بايد همان روز در اوج سياه بختي اش روانه ي بازار گوشت و مرغ و برنج شود تا ضيافتي پر زرق و برق برپا كند ؛اقوامش هم فرصت همدردي با او را ندارند،زيرا آنها هم بايد با تمام توان هزار گوشه ي اين سختي را بگيرند و بچشند.
كارمندي ،كارگري يا كشاورزي مصيبت ديده كه كودكان او مدتها رنگ و طعم گوشت را نچشيده اند
حالا بايد زير خروارها بدهكاري تسليم رسمي كهنه و ناپسند شود تا صدها نفر را طعامي مكروه بدهد.
در عجبم از آناني كه در عزاي حسين(ع) مرثيه خواني مي كنند ؛چرا بعضي احاديث و مصلحت گويي ها را زير عبايشان پنهان مي كنند؟؟؟!!!!!!!
سالارها و سركردگان مذهبي و
سنتي هاي خشك فكر چنان در مقابل تغيير و تصحيح عرف و فرهنگ جاري مقاومت مي كنند و خط و نشان ميكشند كه گويي نسل هاي جديد و قشرهاي ديگر جامعه
به رعيت فكري آنها برگزيده شده اند.
فاجعه ي تكراري ما اين است كه هنوز بوي كافور از لابلاي تابوت تشييع كنندگان مي آيد كه صاحب عزا بايد به فكر هيزم و خورش باشد تا آتشي ديگر بر بخت نگون شده اش
بيافروزد.شايد او در دل علاوه بر خانه ي سياهش بر بدهكاري اجباري خويش هم مي گريد ؛و بر بي رحمي رسمي كه كسي در مقابلش برنمي خيزد.
وقت آن فرا رسيده كه منبر خوان ها و منبر بان ها دست از اين طعام خوري مكروه بردارند و ساعتي قبل از رسيدن موعد اذان و ناهار، مراسم را تمام كنند تا مصيبت را دوچندان نكنند .مردم هم بايد براي شكستن اين طريقه ي ناخوشايند در ابتداي روز (تا قبل از ساعت ١١:٠٠)مدتي كوتاه به مراسم تلاوت قرآن كريم بروند به گونه اي كه به ظهر نرسيده آنقدر خلوت شود كه عزادار با خيالي آسوده به خانه اش برگردد
نسل جوان با فكري تازه و خشمي حلال اين ساختار را خواهد شكست.
زيرا معتقديم سرنوشت ما زماني تغيير خواهد كرد كه شجاعانه خواستار تغيير باشيم
