دكتراحمد حيدري:

چرايي وجودهواداران رياكاربين عاشقان دوآتيشه پارس جنوبي جم

چرايي وجودهواداران رياكاربين عاشقان دوآتيشه پارس جنوبي جم

جرقه این مساله ذهنی به بعد از بازی پارس جم و پرسپولیس تهران بر می گردد.

قبل از آن مسابقه اصلا به این موضوع فکر نکرده بودم. آن بازی یکی از بازی هایی بود که پسرم از کیلومترها آن طرف تر به شوق تیم پارس کلاس، درس و مدرسه را به مدت یکی الی دو روز رها کرد.

علی رغم این که مخالف تعطیلی درس وی بودم و تا چند روز قبل از آن بازی اجازه این کار را به وی نداده بودم اما هر ثانیه که به زمان آن بازی نزدیک تر می شدیم، حرکات و رفتار وی مرا نگران وضعیت روحی اش کرد.

لاجرم تدارک رفتن به جم را برای او چیدم. ساعت سه نصف شب به جم می رسد و صبح ساعت هفت با پیراهن پارس به درب ورزشگاه تختی جم مراجعه می کند.

نکته قابل توجه این است که ایشان بر عکس پدر یک پرسپولیسی سرسخت هستند و همیشه می گفتند تنها سالی است که بی صبرانه مشتاق باخت این تیم در مقابل پارس و از دست دادن قهرمانی آن هستند.

به هر حال ایشان بازی دیدند و با گلوی خرناس کشان بعد از ساعت ها و سختی سفر به منزل برگشتند. چهره ای مغبون و ناراحت داشتند به وی گفتم بازی برد و باخت دارد و اتفاقا پارس بسیار بهتر از پرسپولیس بود.

در پاسخ گفت پدر من از باخت پارس چندان ناراحت نیستم و چیزی که مرا ناراحت و ذهن مشغول کرده این است که مگر می شود شخصی پیراهن زرد پوشیده باشد و بین هواداران پارس نشسته باشد اما برای پرسپولیس بمیرد و با برد آن از خوشحالی به آسمان ها چنگ یازد؟

در پاسخ با بی توجهی به عمق مساله گفتم امکان دارد ولی او گفت چرا در ورزشگاه آزادی و جاهای دیگری که رفتیم این گونه نبود؟

در مقابل این حرکت ذهنی آن نوجوان چهارده ساله برای دقائقی ذهن ام قفل و دهانم باز ماند. از این رو بود که مترصد فرصتی بودم که به واکاوی این مساله بسیار مخرب و نگران کننده بپردازم.

مساله ای که معتقدم وقتی در بدنه هواداران فجر و برق حادث شد و این تیم ها را به گل نشاند.
من معتقدم که این معضل ریشه در اجتماع دارد و بنای آن به فرد و یا گروهی از افراد می رسد که توانسته بودند با پیشه کردن ریا و دوروئی علی الظاهر چندین منش را بهم گره بزنند.

کم کم افراد دیگری هم سختی راه صداقت را رها کرده و به جرگه این افراد پیوسته اند. رشد و فراگیر شدن یک رفتار باعث می شود که به مرور زمان قبح و زشتی آن از بین برود و با روپوش یک فرهنگ عمومی عرضه شود به گونه ای که افراد صادق را مطرود، احمق و بی دانش صدا کنند.

این رویه تمام عرصه های زندگی را تحت قلمرو خود درمی آورد. عموما از بخش اقتصادی شروع می شود و ظاهرا می بایستی به بخش سیاسی خلاصه شود، لیکن امروزه به شرحی که گفته شد به بخش ورزشی که عمدتا متشکل از نوجوان و جوان است و عرصه دلیری و مردانگی می باشد هم نفوذ کرده است.

این رویکرد خطری است که جامعه انسانی را تهدید می کند و آسیب آن اتفاقا زودتر از همه دامن گیر کسانی می شود که در ایجاد آن بدوا دخیل بوده اند.

به نظر نبایستی شخصی که هوادار پرسپولیس بوده و صادقانه با ردای قرمز در جمع ده درصدی حاضر شده را نکوهش کرد، بلکه باید وی را بدلیل صداقت در قصد و عمل تشویق کرد.

نکوهش شایسته کسانی بود که بناحق تشویق شدند.

باری، پیشه کردن این رویه در عرصه های سیاسی، اقتصادی و مذهبی به مراتب مهم تر از امور ورزشی است.



نظرات

یک پاسخ به “چرايي وجودهواداران رياكاربين عاشقان دوآتيشه پارس جنوبي جم”

  1. علی رزمی مطلق گفت:

    نباید اسم این اتفاق را ریا کاری گذاشت.با یکم تفکر میشه دلیل این اتفاق را فهمید.
    به قاطعیت میشه گفت همه ی ایران وقتی خودشون رو میشناسند یا قرمزند یا آبی.تا سالهای سال نمیتوان محبوبیت و عشق تیمی مثل ‍ارس ک سه سال از تاسیس آن میگذرد رو با تیمی ریشه دار و مردمی مثل ‍برسبولیس و استقلال مقایسه کرد.آن دو تیم ریشه در ژن و خون آدمی دارند.حتی اگر تیم های دیگر این شهر مث جنوب جم و جوان جم و شاهین همسطح با تیم متمول بارس قرار بگیرند فداییان بیشتری نسبت به تیم پارس جنوبی خواهند داشت.هیچوقت نباید محبوبیت تیم پارس ک تیمی حتی مردمی نیست و حتی جمی های همشهری مون هیچ تاثیری در اون ندارند رو با تیمی مثل پرسپولیس و استقلال مقایسه کرد.حتی در گذشته تیمی مثل شاهین هم ک برگرفته از دل مردم بوشهر بود هم همچین داستانی در مواقع با بازیهای دو تیم بزرگ کشورمون داشت پارس جنوبی ک جای خود دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *